Dopatzea :: Auzi legalak

Kirol probetan errendimendua hobetzeko produktu batzuk erabiltzea jokabide ohikoa izan da kirol lehiakorretan historia osoan. Osasunean dituzten ondorioei buruzko nazioarteko kezka zertxobait berriagoa da.
 
Auzi honi buruzko aldez aurreko Ebazpenetan oinarrituz, Europako Kontseiluak Dopatzearen aurkako Hitzarmena izenekoa bultzatu zuen, Estrasburgon sinatua 1989ko azaroaren 16an, eta Espainiak berretsia 1992ko maiatzaren 20an. Laburbilduz, Hitzarmenak substantzien eta dopaje metodoen erabilera mugatzeko neurriak hartzea eskatzen du, estatu sinatzaileen antidopaje araudiak bateratzeko helburuarekin.

Hitzarmen horretan eta Espainiak izenpetutako hainbat nazioarteko Hitzarmenetan, indarrean dagoen Kirolaren Legeak (10/1990 Legea, urriaren 15ekoa) arreta berezia eskaintzen dio substantzien kontrolari eta kirolean debekatutako metodoei. Antidopaje Batzorde Nazionala sortu zen, Kirolen Goi Kontseiluaren babespean, eta aurrezaintza, koordinazioa eta substantzien kontrol funtzio zabalak esleitu zitzaizkion; bereziki, substantzia debekatuen zerrenda zehazten du aldian behin, baita haiek kontrolatzeko prozedurak ere.

10/90 Legearen helburuak ondorengoak dira:

• Kirol antolamendua
• Kirolarien osasunaren babesa
• Substantzia eta talde farmakologiko debekatuak eta dopaje metodo ez-arauzkoak mugatzea
• Kontrolen sistema egituratzea eta laborategien homologazioa
• Arau-hauste eta dopajearen aurkako zigorren erregimen bat ezartzea